Jak polityka weta w Radzie Bezpieczeństwa podważyła wiarygodność ONZ
Kiedy USA zawetowały kolejną rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ w listopadzie, wzywającą do zawieszenia broni w Gazie, wywołało to globalne oburzenie.
Krytycy twierdzili, że decyzja USA, która była sprzeczna z 14 innymi członkami Rady Bezpieczeństwa, tylko przedłuży cierpienie cywilów na tym terytorium i zaostrzy przemoc na Bliskim Wschodzie.
Ale miało to również inny dalekosiężny wpływ, który może powrócić, by prześladować Waszyngton. Weto dodatkowo podważyło wiarygodność Rady Bezpieczeństwa i wywołało ponowne wezwania do jej restrukturyzacji.
Organizacja, która ma być głównym organem światowym do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, została sparaliżowana przez interesy jej stałych członków, co utrudnia jej zdolność do reagowania na globalne kryzysy.
Założona w 1946 roku, wkrótce po II wojnie światowej, struktura Rady Bezpieczeństwa pozostała w dużej mierze niezmieniona. Pięciu stałych członków, USA, Wielka Brytania, Francja, Rosja i Chiny, mogą używać prawa weta, aby zablokować rezolucje, nawet jeśli są przegłosowani.
Obecnie jest powszechnie postrzegana jako nieskuteczny relikt powojennego porządku światowego, który nie reprezentuje interesów światowej populacji i, co najważniejsze, nie pomaga tym, którzy najbardziej cierpią w konfliktach na świecie.
Pięciu stałych członków z prawem weta odzwierciedla uznanie USA i Związku Radzieckiego jako głównych zwycięzców II wojny światowej, obok Wielkiej Brytanii.
Rada Bezpieczeństwa może nakładać wiążące decyzje na wszystkie 193 państwa członkowskie w celu utrzymania pokoju. Jej pięciu stałych członków, wraz z 10 rotacyjnymi członkami wybieranymi przez Zgromadzenie Ogólne, ocenia zagrożenia dla bezpieczeństwa.
W ostatnich latach konkurencyjne interesy członków utrudniały skuteczne reakcje na globalne kryzysy, takie jak wojna w Syrii, COVID-19, inwazja Rosji na Ukrainę i, ostatnio, konflikt izraelsko-hamasowy.
